Wahania masy ciała wpływają na ryzyko nadwagi

Data i autor:

W 2006 r. w Finlandii opublikowano badanie obserwacyjne, którego przeprowadzenie miało na celu sprawdzenie, jak wielokrotne wahania masy ciała wpływają na ryzyko nadwagi. Grupa badawcza składała się z 1838 elitarnych sportowców płci męskiej, którzy reprezentowali Finlandię w najważniejszych międzynarodowych zawodach w latach 1920-1965. Wśród nich było 370 zawodników dyscyplin charakteryzujących się występowaniem limitu wagowego. Dokonywali oni wielokrotnie redukcji oraz przyrostu masy ciała w celu wypełnienia limitu przed zawodami. Byli wśród nich pięściarze, zapaśnicy oraz zawodnicy podnoszenia ciężarów. W grupie kontrolnej znajdowali się zawodnicy tych dyscyplin, którzy utrzymywali stabilną masę ciała. Natomiast w trzeciej grupie znajdowali się inni sportowcy.

Celem badania była weryfikacja zmian masy ciała, BMI oraz częstotliwości występowania nadwagi i otyłości na przestrzeni lat od ukończenia 20 roku życia przez zawodników. W tym celu przeprowadzono kwestionariusz w latach 1985, 1995 oraz 2001.

Wyniki badania

Zawodnicy dokonujący fluktuacji masy ciała zyskali 5,2 jednostek BMI od 20 roku życia do uzyskania średniej, maksymalnej masy ciała w wieku 58,7 lat. Zawodnicy z grupy kontrolnej uzyskali przyrost 4,2 jednostki BMI do 58,5 roku życia. Inni sportowcy zyskali 3,3 jednostki BMI do 62.5 roku życia.

Proporcja osób otyłych (BMI≥30kg/m2) była największa wśród zawodników dokonujących wahań masy ciała w trakcie kariery sportowej zarówno w 1985 oraz 1995 roku. W 2001 r. zawodnicy w tej grupie częściej byli otyli od pozostałych sportowców. Natomiast w grupie kontrolnej odnotowano podobną ilość przypadków otyłości. Zwiększony przyrost masy ciała nie był związany z nawykami zdrowotnymi byłych sportowców.

Wahania masy ciała wpływają na ryzyko nadwagi – podsumowanie

Wyniki badania potwierdzają doniesienia z innych obserwacji. Świadczą, że zawodnicy sportów z limitami wagowymi dokonujący fluktuacji wagowych w trakcie kariery sportowej mogą być bardziej predysponowani do wystąpienia nadwagi i otyłości po zakończeniu kariery.

Oczywiście BMI nie jest idealnym wskaźnikiem do oceny składu ciała. Chociaż autorzy badania zaznaczają, że różnice w grupie badanych były znaczące. Nie mogły być one związane wyłącznie z przyrostem masy mięśniowej. Warto byłoby przeprowadzić badanie w podobnej populacji dokonując analiz składu ciała z precyzyjnym pomiarem % poziomu tkanki tłuszczowej.

Warto również zwrócić uwagę, że badani sportowcy dokonywali regularnej redukcji i przyrostu masy ciała w latach 1920-1965. W tym czasie wiedza o skutkach nieumiejętnego odchudzania była praktycznie zerowa. Mogło to znacząco wpływać na utrzymanie optymalnej masy ciała po zakończeniu kariery sportowej.


Kliknij tutaj, aby rozwinąć listę źródeł

Saarni SE, Rissanen A, Sarna S, Koskenvuo M, Kaprio J. Weight cycling of athletes and subsequent weight gain in middleage. Int J Obes (Lond). 2006;30(11):1639–1644. doi:10.1038/sj.ijo.0803325
keyboard_arrow_up