Laktoferyna jest glikoproteiną wiążącą żelazo, wydzielaną najczęściej przez płyny ustrojowe. Występuje między innymi w ludzkim i krowim mleku. (1) Badania dowodzą wielu istotnych funkcji laktoferyny w organizmie człowieka.(2) Poziomy endogennej laktoferyny rosną w czasie infekcji i stanu zapalnego.(3, 4) Stanowi ona swoistą ochronę przed skutkami stanu zapalnego. Jest substancją o charakterze przeciwbakteryjnym i modulatorem układu odpornościowego. Laktoferyna jest stabilna termicznie i może przetrwać proces pasteryzacji, jednak nie może przetrwać obróbki pod wysokim ciśnieniem (5) Znajduje się w ilości około 1 g / litr mleka ludzkiego.(6) Około 60-80% spożytej laktoferyny z mleka krowiego może przetrwać trawienie żołądkowe u ludzi w zależności od tego, czy jest ona związana z żelazem. (7) Część laktoferyny w trakcie kontaktu z pepsyną przekształca się w mniejsze białka i peptydy, które wykazują jeszcze silniejsze działanie antybakteryjne np. Lf(1-11), Lfcin, Lfampin.(8) Posiada ona szereg korzystnych dla zdrowia właściwości:
- Wzmacnia układ immunologiczny oraz chroni przed stanem zapalnym jelit. Laktoferyna może wywierać wpływ na leukocyty zwiększając aktywność komórek NK, neutrofilów i makrofagów. Zwiększa to produkcję cytokin i tlenku azotu, a także ogranicza wzrost patogenów. Promuje dojrzewanie komórek układu immunologicznego np. limfocytów T i B(8) U dzieci laktoferyna jest istotna dla rozwoju funkcji immunologicznej.(9)
- Laktoferyna wiąże żelazo i poprzez to zmniejsza stres oksydacyjny oraz ryzyko uszkodzenia i śmierci komórki (10). Laktoferyna uczestniczy głównie w pozyskiwaniu z pożywienia i prawdopodobnie magazynowaniu tego mikroelementu np. w wątrobie. Transferyna zapewnia dystrybucję żelaza do tkanek (11) Laktoferyna wiąże mocno i znacznie trudniej oddaje jony metalu w porównaniu z transferyną. a zatem odzyskiwanie żelaza z kompleksów z laktoferyną może być dla ustroju „nieopłacalne” pod względem energetycznym. Podczas gdy głównym „dostarczycielem” żelaza do komórek jest niewątpliwie transferyna, LF może regulować stężenie tych jonów w nadmiarze obecnych w środowisku i niezwiązanych przez transferyną, a więc potencjalnie toksycznych.
- Sprzyja uwalnianiu enzymu laktazy, co może pomóc osobom z nietolerancją po spożyciu laktozy. Takimi właściwościami charakteryzuje się przede wszystkim laktoferyna z mleka krowiego, w większym stopniu od ludzkiej laktoferyny(12). Działa korzystnie i regenerująco na enterocyty.
- Może zmniejszać objawy alergii. Laktoferyna blokuje uwalnianie histaminy z komórek tucznych jelit. (13)
- Wykazuje działanie przeciwpatogenne: przeciwbakteryjne(1, 14, 15, 16, 17), przeciwwirusowe (18), przeciwgrzybicze (19) oraz przeciwpasożytnicze.(20)
- Prawdopodobnie może być pomocna w prewencji i leczeniu skutków otyłości – wymaga to dalszych badań w celu potwierdzenia.(21) Może sprzyjać redukcji ilości wisceralnej tkanki tłuszczowej.(22)
- Może sprzyjać poprawie kondycji skóry w dolegliwościach takich jak: trądzik, stany zapalne skóry(23), łuszczyca(24), neuropatia cukrzycowa (25)
- Prawdopodobnie może być pomocna w poprawie kondycji kości. U kobiet w wieku po menopauzalnym sprzyjała znacznemu spadkowi resorpcji kości i wzrostowi aktywności osteoblastów.(26)
- U kobiet w ciąży suplementacja laktoferyną stanowi skuteczną strategię leczenia niedoboru żelaza, anemii wywołanej niedoborem żelaza oraz zmniejsza poziom IL-6.(27) Wspiera również rozwój płodu.(28, 29, 30). Chroni przed martwiczym zapaleniem jelit u wcześniaków.(31, 32)
- Może poprawiać skład mikroflory jelitowej.(33)
Podsumowując laktoferyna jest substancją o plejotropowym działaniu na ludzki organizm i jako suplement może posiadać wiele zastosowań. Dawkowanie waha się w granicach 200-400 mg dziennie, lecz niektóre przypadki mogą wymagać wyższych dawek. Okres trwania suplementacji powinien być uzależniony od jej celu – zazwyczaj około 2-3 miesięcy. W niektórych sytuacjach wymagana jest suplementacja nawet do 6 miesięcy.
Kliknij tutaj, aby rozwinąć listę źródeł
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1793702/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27690059
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2694351/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3825630/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22281319
-
http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/07315724.2001.10719173
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11481401
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5198036/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27234411
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2915836/
-
http://www.phmd.pl/api/files/view/2816.pdf
-
https://www.iris.unina.it/retrieve/handle/11588/642865/62249/pr200781a.pdf
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4724932/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9781356
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10704062
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26298002
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24878848
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21847071
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11020255/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26251568
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26981846
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20691130
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20692602
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24819761
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17188087
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19172341
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24590680
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1659221
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11035335
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1709549
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3579561/
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24709463
-
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24936358